Een kaal lapje grond.

Een nieuw blog, mijn derde blog. Waarom ??? Omdat ik al jaren een tuindagboek heb bijgehouden en het nu ga bijhouden in een tuinblogdagboek.

Na een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan zijn we nu de huurders van 200 vierkante meter volkstuin. In December 2008 waren we al gebeld dat er een tuin vrij was gekomen, maar toen we uiteindelijk gingen kijken voelde het gewoon niet goed. Er stond een oud vervallen schuurtje, de grond moest met wel 3o centimeter opgehoogd worden, de tuin lag helemaal aan het einde van het volkstuinencomplex en er stond gewoon helemaal niets op. Mijn vader heeft ook jarenlang een tuin gehad op ditzelfde complex en zei altijd, neem nooit een tuin achteraan want de grond is er gewoon niet te bewerken. Het was net of ie op dat moment mij influisterde om het niet te doen. En ik heb er zeker geen spijt van gehad want eind Maart werden we nogmaals gebeld dat er weer een 200 meter tuin vrij zou komen m.i.v. 1 April. We hebben meteen een afspraak gemaakt om te gaan kijken en de eerste indruk was gewoon goed. Nou moet ik zeggen dat het die dag prachtig weer was, dit in tegenstelling tot in december toen was het koud en regenachtig, nu scheen de zon en werden we begroet door een 10 meter lange bloeiende rand van Narcissen. Er stonden fruitbomen, bessenstruiken en langs het pad een afscheiding waartegen bramen geleid waren. Zodat je straks wanneer alles volgroeit is ook nog een beetje uit het zicht kunt zitten in de tuin. Ook waren er twee kassen geplaatst en een grote bak om gereedschap in op te bergen. Dit was het, dit plekje voelde wel goed. En toen hebben we dan ook meteen de knoop doorgehakt dit word onze nieuwe uitdaging.

Een beslissing die met zich meebrengt dat we ons andere plekje in de Woerdense Verlaat met pijn in ons hart gaan opgeven. De plek is al zo'n 15 jaar de plaats waar ik me uit kon leven in de tuin, genieten van de rust, de vogels, de prachtige natuur van de Nieuwkoopse plassen, wandelingen maken, ons vaste hardlooprondje het liefst 's morgens vroeg wanneer het buitenleven nog maar net wakker is, de fietstochten en gewoon het lekker niets doen. Maar de laatste jaren bleef het niet bij lekker niets doen. Want een tuin, caravan, schuur en steiger vragen onderhoud, veel onderhoud. En dan ga je je afvragen of je dat nog wel wilt en of je er nog wel zoveel tijd, energie en geld in wilt stoppen. En die knoop is nu doorgehakt. We gaan er mee stoppen. Maar ik wil natuurlijk wel met mijn handen in de aarde kunnen wroeten en genieten van bloemen en planten.

De kassen hebben we overgenomen van de vorige eigenaar voor een zeer redelijke prijs. We kregen van hem nog een teeltplan van de vorige jaren en zijn laatste potje bramenjam van de tuin om alvast een voorproefje te hebben van wat ons te wachten staat.

En nu natuurlijk nieuwe plannen maken. Ik wil graag heelveel planten meenemen. Vooral de buxus ben ik aan gehecht, in hoeverre kun je gehecht zijn aan een plant ? Maar bijna alle buxusstruiken zijn zelf gekweekt uit 1 struik. Gevonden langs de kant van de weg of de composthoop op het park. Ja ik haal niet alleen meubels bij de vuilcontainer weg. Gelukkig is buxus een makkelijk te verplanten struikje dus dat moet geen problemen opleveren.

Thuis gekomen komt het tuindagboek tevoorschijn en begin ik met het tekenen en het indelen van de tuin. Natuurlijk de kassen staan er al, de fruitbomen en struiken en we willen een lekker terras maar dat moet lukken op tweehonderd vierkante meter.

Uiteindelijk gaat het er ongeveer zo uit zien. Een vakjestuin met twee vakken voor de bloemen en twee voor de groenten. Bovenaan loopt het pad langs alle tuinen onderaan komt het terras en staan de kassen en de fruitbomen dit gedeelte grenst aan een slootje. De vakken worden afgescheiden door paden die bedekt gaan worden met boomschors. In het midden komt de schaal met de kikkers. Aan het uiteinde van het lange pad komt aan het ene eind een bankje aan het andere einde bij het terras een rozenboog. Rechts aan het korte uiteinde van het pad komen de in vorm geknipte buxusvogels en links twee grote struiken welke nog vogels moeten gaan worden.

Het gedeelte waar de kassen al staan gaat er ongeveer zo uit zien, met een lekker groot terras.