Daar ben ik weer eens een keer.....
Eerst was er een vervelende verkoudheid die lang bleef hangen, waardoor de zin om iets te doen ver te zoeken was. Het bleef een beetje bij bankhangen, lezen en televisie kijken.
Toen kwam de vreselijke oorlog in de Oekraïne.
Ik was er door lamgeslagen en had ook geen zin om leuke gezellige verhaaltjes te vertellen.
Het helpt niet.......dat weet ik ook wel.
Maar het voelde zo naar en zo onwaarschijnlijk.
Ik heb nooit begreoen en zal ook wel nooit gaan begrijpen dat mensen elkaar dit aan kunnen doen.
En terwijl de hoge heren veilig in hun ivoren torens zitten wordt de gewone onschuldige burger er altijd de dupe van. Een oorlog kent alleen maar verliezers.
Ondertussen zijn in Nederland de corona maatregelen zo'n beetje allemaal, of worden binnenkort, afgeschaft. Dat betekend dat er weer van alles mag en kan.
Zo zijn we weer begonnen met onze wekelijkse schilderochtend.
Hierboven het resultaat na de tweede ochtend.
Veel zin om te quilten had ik de afgelopen tijd niet.
Mijn hoofd was er te onrustig voor.
Dus deed ik veel voorbereidend werk.
Niet nadenken, gewoon simpel stempelen, knippen en tekenen.
Er werden nog 15 blokken voor de trip around the world quilt.
Wanneer deze af zijn is mijn quilt groot genoeg.
Er werden héél veel vingerhoedjes getekend en geknipt.
Een hele doos vol zo'n 35 rijen.
Dus kan ik hier ook weer mee vooruit.
Mijn "elke dag een sterretje" quilt waar ik in december mee begon groeit ook gestaag.
En ligt nog steeds op schema.
Een echte restjes quilt.
De sterretjes van maart.
Blij ben ik, en ik weet bijna wel zeker jullie ook, met de zon die zich de laatste 2 weken van zijn beste kant laat zien.
Heerlijk na die toch wel grijze en natte weken/maanden.
We stappen daardoor weer regelmatig op de fiets.
En liepen onder andere een rondje in de heemtuin in Leiden.
Mijn kunst is dit niet, ik hou niet zo van alles maar onderspuiten.
Maar de tekst " the world is our gallery" spreekt me dan wel weer aan.
Aangezien blogger de foto's in de omgekeerde volgorde plaatst, eigenlijk zou je dit blog dus van onder af moeten lezen 😉😀, hier een foto van week 1 van de schilderochtend.
Er lagen de laatste tijd veel van dit soort stapeltjes op tafel.
Niet veel naaisteekjes maar dat komt allemaal wel weer.
Wandelen kan altijd, en bij ons in de polder is er altijd iets te ontdekken.
En wat fijn is het dan wanneer het ook even een keer eens niet zo hard waait.
De narcissen bloeien volop, de sneeuwklokjes hebben hun bloei erop zitten.
En langzaam zie je de bloesem ook beginnen te bloeien.
De vogels zingen uit volle borst.
Oorlog of geen oorlog de natuur doet zijn best om het lente te laten worden.
Deze kippen waren nieuwsgierig wat er uit de fietstassen kwam.
Helaas ....... er zat niets te eten in.
Er waren ook nachten/ochtenden met lichte vorst.
En ook dat geeft mooie plaatjes.
Deze "vreemde vogels" kwam ik tegen tijdens mijn wandeling.
Ik ga mijn best doen om niet meer zo lang te wachten met een blogje.
In de tussentijd....
Wees lief voor elkaar.
