Rozen en ander moois.

Na twee vakantie ga je vol verwachting weer richting tuin. Hoe zal alles gegroeid zijn, moeten we ons een weg banen door het onkruid, zullen de rozen al bloeien ?? Wanneer je langs alle tuinen loopt kun je er al een beetje een voorstelling van maken. Wat ziet alles er mooi uit en wat is er weer veel veranderd in deze twee weken.



Wanneer we bij onze tuin aankomen zien we dat de plaatselijke hockeyclub waarschijnlijk iets te kwistig is geweest met het inzaaien van het grasveld want in onze tuin heeft zich spontaan een op een biljartlaken gelijkend hockeyveld ontwikkelt. Alleen de lijnen en doeltjes ontbreken. Alhoewel er tussen het hockeyveld en onze tuin nog zeker vijftig meter ruimte, een sloot en heelwat struiken bevinden heeft het zaad zijn plekje bij ons in de tuin gezocht en gevonden. Dat wordt veel wieden deze week. En dat is wat ik gedaan heb de laatste dagen, op mijn knieen kruipend door de tuin ieder polletje gras er met wortel en al uit trekkend kun je zo heerlijk je gedachten laten gaan. En ondertussen ruik het aarbeienveldje waarvan de lucht van verse aardbeien door de wind wordt mee genomen. Er bestaat niet alleen therapeutisch haken maar ook therapeutisch tuinieren. En na wat opbeurende woorden van mijn tuinbuurman "je kunt er beter mee wachten want nu ben je het plantje alleen maar aan het verplaatsen" geeft ik de moed niet op en ga ik gewoon gestadig door. Aan het eind van de vrijdagmiddag en lang nadat de buurman vertrokken is, en vast samen met zijn vrouw achter een koud biertje het nog heeft over die eigenwijze nieuwe tuinders die het veel beter weten, kijk ik met een voldaan gevoel naar mijn grasloze tuintje (tenminste !!! 1 van de 4 vakken is klaar)




In mijn andere blog schreef ik al eens een blog over tuinieren en wat er nu allemaal zo leuk aan is aan tuinieren. http://rosabeer.blogspot.com/2008/06/waarom-is-tuinieren-zo-leuk-why-do-i.html Hier kun je deze blog nog eens terug lezen. En nog steeds geldt voor mij hetzelfde.

DE NATUUR IS NOOIT HETZELFE, IEDERE DAG ANDERS WANNEER JE HET MAAR WILT!!!! ZIEN.

Want wat is er leuker dan die zelf gezaaide plantjes te zien groeien en bloeien, verse aardbeien te eten zo zoet als suiker. De aalbessen kleuren prachtig rood en brengen voor mij de smaak van vroeger terug. Toen mijn vader ons mee nam naar de boerderij waar hij wel eens meehielp en ons met een mandje de volkstuin injoeg om bessen te plukken.

En natuurlijk wilde ik veel foto's maken gisteren maar toen ik tijdens het onkruid wieden een keer omhoog keek naderde een zwarte lucht die er onheilspellend uitzag. Ik heb snel het tuingereedschap opgeruimd, nog een paar foto's gemaakt van de rozen en ben huiswaarts gegaan waar ik nog op tijd was voor de eerste grote spetters. Deze rozen stonden al op de tuin en het was een verassing welke kleur ze zouden hebben. De kleuren spetteren er vanaf.


En van deze struik heb ik de eerste frambraam gesnoept. Ik had er nog nooit van gehoord maar het is een kruising tussen een braam en een frambroos en smaakt heerlijk. Begin van de week had ik er al stiekem 1 gesnoept uit de tuin van een buurman maar stelen wordt altijd bestraft want hij was zuur en helemaal niet lekker. Wist ik veel dat ie echt donkerrood moet zijn en dan wel heerlijk smaakt.



En deze twee reuzen Courgette's zijn inmiddels in de vriezer beland als soepje. 5 liter courgette/kip/boursin soep heb ik er van kunnen maken. Ik hoop dat mijn kinderen het ook lekker vinden want de volgende Courgette doet zijn best om ook groot te groeien. Kanjers waren het de 1 woog 1700 gram en de ander 1400 gram. Twee weken geleden waren ze nog maar zo groot als de twee snackkomkommers (ik denk bij snack nog steeds aan iets vettigs maar misschien dat dat anders wordt nu met deze tuin) die gebroederlijk naast elkaar liggen.