Puffen, zweten en veel water geven.

Het tropische weer laat het fruit rijpen, zaad komt met een paar dagen al boven de grond. De eerder gezaaide snij- en sperciebonenplantjes waren in zijn geheel opgegeten door de slakken. Vandaar dat we in de aanval zijn gegaan, we hebben ze omsingelt met, ik durf het bijna niet te zeggen, blauwe aanvallers ook wel bekend als slakkenkorrels. Na een tip van een mede tuinier hebben we een cordon aangelegd van dit blauwe spul. Om de hele tuin, onder de buxus, hebben we wat gestrooid en het lijkt te werken, ze zijn omsingelt en komen de tuin niet in zonder hun voeten te branden. Het klinkt allemaal wel een beetje luguber maar om toch nog iets uit eigen tuin te eten en het al geprobeerd te hebben met een wat vriendelijker manier van uitroeien, verdrinken in een flinke pot met bier reste ons alleen nog deze drastische maatregel. De opnieuw gezaaide bonen komen op, en tot een uur geleden tenminste, nog geheel intact. Mileu vriendelijk tuinieren gaat in dit geval niet helemaal op. Heb ik jullie trouwens al verteld dat wanneer je 's avonds een bezoekje brengt aan het volkstuin complex en het dan ook maar een beetje vochtig is, het pad bezaaid is met slakken van voor tot achteraan het complex. 3 kilometer slakken hoeveel zouden dat er wel zijn. Ach eigenlijk probeer ik me een beetje minder schuldig te voelen hierdoor want het liefst tuinier ik op een vriendelijk manier.

Jammer we hebben nog geen geurblog anders ruik je de knoflook door het scherm heen. 12 bollen maar liefst. Of misschien maar goed ook dat er geen geurblog is want dan zouden jullie mijn blog niet meer bezoeken na een dinertje van spaghetti en tomatenknoflooks saus.

De eerste abrikozen beginnen licht oranje te verkleuren. Wauw wat moet ik straks met al die abrikozen. Iemand nog tips voor recepten met abrikozen???


De tomaten in de kas beginnen te rijpen en ook daarvan hebben we de eerste al gegeten. Nog niet genoeg voor de Bertolli fabriek maar op een broodje met kaas smaken ze ook uitstekend. En wat dacht je van tomaatjes in de oven met een beetje olijfolie wat peper en zeezout. Je krijgt er zomaar het vakantie gevoel van.

Mijn vader die ook altijd een volkstuin heeft gehad, totdat zijn rug het liet afweten, kijkt vast af en toe mee over mijn schouder. Ik moet vaak aan hem denken als ik op de tuin bezig ben en mis hem dan ook heel erg. Bijna een jaar geleden is het alweer dat ie zomaar plotseling overleed. Jammer dat ie niet meer van ons tuintje kan meegenieten en als buitenmens veel advies had kunnen geven. Ik weet zeker dat ie trots op me zou zijn.