Gaan jullie mee ?

 

 

Lopen jullie nog even met me mee?

Terwijl het hier nu behoorlijk sneeuwt, neem ik jullie nog even mee met mijn wandeling van gisterochtend.

Omdat het sprookjesachtig mooi was.

 

 

Zo begon onze wandeling.

Mistig en koud.

De schapen schijnen daar niet zoveel last van te hebben.

 



 

De opkomende zon kleurt de hemel rood.

 



Flarden van mist zorgen voor een mysterieus beeld.

 



Twee knobbelzwanen en twee meerkoeten hebben een klein wak gevonden om nog een beetje pootje te baden en zitten vriendschappelijk bij elkaar.

 



 

Natuurlijk zijn mijn mijn twee vriendinnetjes er ook weer bij.

Verder zijn we alleen op de wereld, lijkt het wel.

 

 

 

De zon zorgt ervoor dat de rijp op de takken verandert in kleine schitterende diamantjes.

Niet in een foto te vangen, maar het was een heel bijzonder gezicht.

Alsof de takken behangen waren met duizenden kleine lichtjes.

 

 

Mist en daarboven een stralend blauwe lucht.

 

Nee, nee we hebben er geen hond bij !!

Dit gebeurt er wanneer je dolt in de sneeuw.

 



 

Wanneer je een beetje speelt met een fotobewerkings programma gebeurt er dit.

Door de kijkdiepte te veranderen wordt een mist foto opeens minder mysterieus.

 

 

We zijn weer bijna thuis, en dat is maar goed ook want ik ben verkleumt en zie er ongeveer net zo uit als Luna. Met witte haren van de kou/mist en bovenbenen waar bijna geen gevoel meer in zit ook door de kou.

 

 

 

 

En dan zie ik de kerktoren van ons dorp door de mist heen opdoemen.

Thuis.

Een warme kop koffie hebben we wel verdiend.

Hebben jullie ook zo genoten?